Dualizm międzynarodowego prawa podatkowego
Przedmiotowa konwencja stanowi akt umożliwiający automatyczną modyfikację umów o unikaniu podwójnego opodatkowania („UPO”), zawartych pomiędzy państwami - sygnatariuszami MLC („Sygnatariusze”). Ów automatyzm polega na tym, iż renegocjacja treści poszczególnych UPO następować będzie poprzez wniesienie przez poszczególnych Sygnatariuszy zastrzeżeń do MLC oraz w drodze jej ratyfikacji.
Co istotne, zmiany UPO będące następstwem MLC nie będą naniesione bezpośrednio do treści UPO, co oznacza, iż podatnicy funkcjonować będą w dualiźmie systemów międzynarodowego prawa podatkowego, tj. poszczególnych UPO zawartych przez państwo rezydencji podatnika z państwem źródła przychodu z jednej strony oraz MLC - z drugiej. Sygnatariusze mogą zatem w przyszłości decydować się na ujednolicenie zawartych pomiędzy sobą UPO, celem dostosowania ich treści do wytycznych ujętych w MLC.
Przedmiot regulacji MLC
MLC wprowadza zagadnienia mające na celu przeciwdziałanie procederom uchylania się od opodatkowania, które zidentyfikowane zostały w ramach Projektu BEPS. Obszary objęte przedmiotem regulacji obejmują: neutralizowanie skutków porozumień hybrydowych, minimalizację zjawiska treaty shopping, eliminację praktyk polegających na unikaniu przez podatników statusu zagranicznych zakładów oraz usprawnienie procedur: wzajemnego porozumiewania się oraz arbitrażowej.
Porozumienia hybrydowe
Porozumienia hybrydowe są przedmiotem Działania nr 2 Projektu BEPS i polegają na wykorzystywaniu przez podatników rozbieżności w zakresie podatkowego statusu określonych podmiotów lub konstrukcji prawnych przez różne jurysdykcje podatkowe, co prowadzi do podwójnego nieopodatkowania dochodów osiąganych za pośrednictwem takich podmiotów lub konstrukcji prawnych. Wychodząc na przeciw takim praktykom, MLC przewiduje m. in. wprowadzenie regulacji dotyczących podmiotów transparentnych podatkowo, rozstrzygania o rezydencji podatkowej spółek o podwójnej rezydencji oraz modyfikacji stosowanych metod unikania podwójnego opodatkowania.
Treaty shopping
Treaty shopping polega na nabywaniu korzyści podatkowych wynikających z UPO i wykorzystywania ich w celu zmniejszenia lub uniknięcia opodatkowania. Rozwiązania MLC mające na celu zminimalizowanie tego zjawiska obejmują m. in. wprowadzenie klauzuli obejścia prawa podatkowego (tzw. GAAR) w preambułach UPO zawartych przez Sygnatariuszy, wdrożenie restrykcji dotyczących zwolnienia z opodatkowania u źródła dywidend, czy wprowadzenie klauzuli nieruchomościowej.
Unikanie statusu zagranicznego zakładu
Zakład zagraniczny (permanent establishment), w myśl Konwencji Modelowej OECD, oznacza oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Dochody wypracowane przez zagraniczny zakład, w zakresie w jakim są faktycznie związane z działalnością zakładu, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie położenia zakładu. Mając na uwadze powyższą regułę, MLC zawiera stosowne postanowienia mające na celu przeciwdziałanie praktyce unikania statusu zagranicznego zakładu przez podatników prowadzących działalność gospodarczą w mniej przyjaznych jurysdykcjach podatkowych niż państwo ich siedziby. W powyższym kontekście wskazać należy, iż powyższe regulacje MLC wymierzone są m. in. w unikanie statusu zagranicznego zakładu poprzez umowy agencyjne, sztuczne wykorzystywanie istniejących wyłączeń tego statusu, czy podział kontraktów handlowych.
Rozwiązywanie międzynarodowych sporów podatkowych
MLC zawiera także stosowne regulacje dotyczące rozwiązywania międzynarodowych sporów podatkowych pomiędzy jurysdykcjami podatkowymi. W tym kontekście, MLC wprowadza procedury wzajemnego porozumiewania się oraz korekty zysków przedsiębiorstw powiązanych, w zakresie w jakim dotychczasowe postanowienia poszczególnych UPO takich procedur nie zawierają. Jeżeli natomiast procedura wzajemnego porozumiewania się nie doprowadzi do rozstrzygnięcia sprawy w ciągu dwóch lat, to Sygnatariusze będą mogli zastosować alternatywną procedurę - arbitraż.
